Directe en niet-zo-directe dankjewels
Iedere week is Caroline Anseeuw te gast met een vaste column van 5 minuutjes bij Prem Radhakishun (Zwarte Prietpraat, Radio 1). Hier hoort u haar fragmentje uit de hele show.
Vandaag was de Surinaamse schrijfster Cynthia McLeod te gast.
Wil u graag de volledige uitzending horen, kan dat via deze link.
Prempraatje – Directe en ‘het-is-nooit-te-laat-voor-een-dankjewel’ bedankingen.
Mijn tip van vandaag gaat over dankjewels. Over directe bedankjes, maar ik ga het vooral hebben over de ‘het-is-nooit-te-laat-voor-een-dankjewel’ bedankingen.
We vinden het heel normaal om dank u te zeggen voor dingen die we krijgen. We krijgen een geschenkje, we zeggen “dank je wel”.
De ober brengt ons een kopje koffie , we zeggen automatisch ‘dank je wel’. Een vriendin geeft je een complimentje, we antwoorden onmiddellijk met “dank je wel”.
Ik noem dit de directe dankjewel’s….
Maar eigenlijk zijn het niet zo-directe dankjewels, de dankjewels die we achteraf nog naar iemand sturen, die vooral veel plezier doen. Want dan heb je erover nagedacht en moeite gedaan om je appreciatie te uiten.
En mijn tip voor vandaag is om ook een achteraf bedankje te sturen naar de mensen die een impact op je hadden, toen je kind was.
En daarom ben ik zo blij dat Cynthia je gaste is, zij was leerkracht en we vergeten soms dat de goeie leerkachten mee onze persoonlijkheid hebben gevormd.
En ik had zo’n juffrouw. Wel ik heb haar opgespoord en haar een edankbriefje gestuurd.
Ik lees even voor:
Ik ben Caroline Anseeuw.
In 1977 zat ik in uw klas in het vijfde leerjaar (In Nederland is dat groep 5).
Ik schrijf u deze brief om u te laten weten dat ik u een fantastische juf vond. De enige juf die echt is ‘blijven hangen’.
Ik herinner me u als een heel strenge juf. Zeker op orde, beleefdheid en netheid. Iedere week moesten we onze handen op onze bank leggen en kwam u onze nagels controleren. Vuile randjes of nagelbijten werden niet getolereerd!
Nog steeds denk ik daaraan als ik mijn nagels verzorg. Dank je wel om dit erin te ‘drillen’ bij ons.
Maar U kon ook fantastisch vertellen over uw verre reizen. Ook daar denk ik nog dikwijls aan! U leerde mij dat de wereld groter is dan ‘onder onze kerktoren’ en dat vooral dat we moesten genieten.
U hamerde er ook op dat vriendelijk zijn voor elkaar, niets kost en de wereld blijer maakt.
Dus bij deze , 44 jaar na datum, wil ik u oprecht bedanken voor wat u betekend heeft.
Dit is mijn tip voor vandaag: Stuur je appreciatie door naar iemand die een positieve impact op je had als kind.
Het is nooit te laat om iemand een dankjewel te sturen.