Alsjeblieft, lees mijn boek niet!
“Caroline”, zei An gisteren kurkdroog, “je geeft jezelf wel heel bloot in je boek”. Haar gezichtsuitdrukking was er een van plaatsvervangende schaamte.
Help!
Ineens drong het tot me door. Dit klopt. Ik vertel zonder gêne heel persoonlijke dingen. Bijvoorbeeld over wat ik doe in de badkamer voor elke date of over de keer dat Koen en ik ons eens aan een rollenspel waagden.
Nu zijn het niet meer alleen mijn goede vriendinnen die mijn juicy verhalen horen, maar elke vrouw die mijn boek leest. En dat worden er elke dag meer en meer.
“HELP!”
flitste het nog eens door mijn hoofd, maar nu in hoofdletters. Wilde ik dit wel? Voelde het niet veel comfortabeler toen dat mijn geheimpjes nog echt geheimpjes waren?
Nadien in de auto naar huis, besefte ik: ‘dit hoort er gewoon bij’
Ik wil vrouwen inspireren met mijn boodschap, veel vrouwen.
En dat kan alleen als ik me kwetsbaar durf opstellen. Als ik mijn persoonlijk verhaal naar buiten breng. Alleen dan raak ik mensen.
In mijn boek vind je inderdaad een aantal intieme verhalen over mij, over ons. Verhalen die eigenlijk thuishoren in de veilige cocon van je relatie (en neen, het gaat niet allemaal over seks ;-))
Maar ik weet ook dat juist die dingen waarover ik schrijf onze relatie een positieve boost hebben gegeven. En ook deze van vele anderen, die me een dankbaar berichtje sturen.
Ik hoop dan ook, met heel mijn hart, dat mijn verhalen veel vrouwen helpen om positieve vonken te geven aan hun relatie én aan zichzelf.
Dus verander de titel en lees mijn boek toch maar.
Maar alsjeblieft niet in mijn bijzijn, want dat vind ik nog altijd een beetje gênant.